Onze jongste had onlangs nog eens een fikse buikgriep. Dat gaat niet ‘in je kouwe kleren zitten’!
Een paar dagen lang hield hij niets binnen. Armzalig gekerm vanaf de bank, smekend om water. Maar dat mochten we maar heel gedoseerd geven. Het had geen dag langer mogen duren of het was een ziekenhuisopname geworden.
Een laatste poging om de machine weer op gang te krijgen, was het poedertje: een glucose-zoutoplossing met rijst. Wat zo’n brouwseltje toch kan doen. Het waren dé grondstoffen die zijn lichaampje nodig had. In de volgende uren leefde hij snel weer op!
Een mens kan naast water (vocht) niet zonder suiker en zout. Dat was duidelijk te zien na een paar dagen van ‘niets meer binnenhouden’. De levenskracht verdwijnt en er blijft een ellendig hoopje zielig leven over. Wat zijn we toch kwetsbaar als mens.
Het nut van zout
Maar waar is dat zout dan eigenlijk goed voor? Deskundigen omschrijven het zo. “Natrium heeft in het lichaam een aantal functies, zo regelt het de water- en zouthuishouding. De verhouding tussen de hoeveelheid water en de hoeveelheid zout in het lichaam wordt geregeld door de nieren. Daarnaast regelt natrium de zuurgraad van de weefselvloeistof. Ook zorgt natrium voor het doorgeven van zenuwprikkels en het samentrekken van de spieren. Een andere functie van natrium, in samenwerking met kalium, is het regelen van de bloeddruk.”*
Dus, zout heeft een belangrijke rol in ons lichaam. Zo hebben wij als kinderen van de Here God ook een heel belangrijke functie binnen Zijn lichaam, maar ook in onze omgeving (dat zijn ook diverse levende systemen of organismen). Ook al voelt en lijkt dat misschien niet zo.
Jezus zegt ons dat wij het zout van de aarde zijn. Wij moeten ervoor zorgen dat de krachtige eigenschappen van zout een realiteit worden (en blijven) in de wereld rondom ons. Wij moeten de wereld bewaren tegen bederf. Wij zijn smaakmakers in deze ‘verflauwende’ wereld. Maar we zorgen ook voor een goede werking van het levende lichaam, Zijn gemeente. Maar dus ook in onze samenleving hebben we die functie. We zorgen ervoor dat de samenleving reageert op ‘zenuwprikkels’ en de ‘spieren in actie komen’. Die gezonde en normale werking van kerk en samenleving, daar moeten wij ons voor blijven inzetten.
Een tekort aan natrium zorgt ervoor dat zenuwprikkels niet meer doorgeven worden, leerden we. Als wij als zout-zijnde onze functie dus niet meer vervullen, zien we afstomping en apathie in de samenleving. De prikkels om de gewenste reacties uit te lokken, vallen stil door het gebrek aan zout. De samenleving (als lichaam bekeken) functioneert niet meer zoals het zou moeten. De spieren, die maken dat we functioneren zoals het moet en zoals gewenst, verstijven. Ze worden niet meer aangestuurd. Het lichaam kan niet meer doen waarvoor het bedoeld is.
Jezus zegt: “U bent het zout van de aarde; maar als het zout zijn smaak verloren heeft, waarmee zal het gezouten worden? Het deugt nergens meer voor dan om weggeworpen en door de mensen vertrapt te worden” (Mattheüs 5: 13, zie ook Lucas 14:34 en Marcus 9: 49 en 50).
Hoe zijn wij dan zout?
We kunnen in deze wereld, in onze samenleving enkel de functie van zout vervullen door de Heilige Geestdie in ons woont. Die stelt ons in staat te reageren tegen onrecht, verbittering, verharding, tegen a-sociaal gedrag, tegen wraak en uitstoting, enz.
Van nature hebben we nog steeds vaak de neiging ‘ons vlees’ te volgen. Als iemand ons kwetst of ons afwijst, reageren we ons direct af en zetten die persoon op z’n plaats. Of we vallen terug in een slachtofferhouding. Als we ons niet erkend en bewonderd voelen, gaan we die erkenning en waardering zoeken. En niet altijd op een mooie manier. Als we denken gelijk te hebben maar dat toch niet blijken te hebben, is het moeilijk dat toe te geven. Als we te snel oordeelden maar de waarheid toch anders bleek, is het moeilijk dit te erkennen.
Maar als wij zout zijn in ons gezin, in de kerk, in onze omgeving en op onze werkplek, worden we smaakmaker en sterkhouder. We zullen het goede versterken en bescherming bieden tegen bederf en achteruitgang. We zullen ervoor zorgen dat die systemen (lichamen) beter functioneren. Ledematen zullen functioneren waarvoor ze bedoeld zijn. Maar pas op, niet wij maar enkel Hij kan dit door ons heen bewerkstelligen.
We bewandelen de smalle weg. Het kost moeite en pijn om dat zout te zijn, want we moeten sterven aan onszelf. Maar als we het goede doen en de mensen die ons vijandig gezind zijn ‘de mond kunnen snoeren’ of hen ‘tot inzicht’ kunnen brengen, dan is het die beloning toch waard, niet?
Dat lezen we in de eerste brief van Petrus: “Leid te midden van de ongelovigen een goed leven, opdat zij die u nu voor misdadigers uitmaken, door uw goede daden tot inzicht komen en God eer bewijzen op de dag waarop hij komt rechtspreken. God wil namelijk dat u door het goede te doen onwetende dwazen de mond snoert (1 Petrus 2: 12 en 15).”
Vervullen wij die rol van zout in ons gezin, in de kerk, in onze omgeving en op ons werk?
Hoe geven we invulling aan die rol?
Proberen we dit telkens zelf voor elkaar te krijgen of gaan we hiervoor naar de Bron des Levens?
Op welke vlakken heeft onze omgeving die bederfwerende invloed van ons nodig?
Hoe maken we dit concreet?
Op welk vlak(ken) kost het ons (nog) moeite om onze ‘zoutende rol’ op te nemen?
Leg het alles voor aan Hem die ons geeft eenvoudig weg en zonder verwijt.
Weet dat we Zijn zout zijn en de wereld ons nodig heeft, ook al krijgen we vaak een andere indruk!
